હું તને પામી રહ્યો છું
તારા વિસ્તારનું
એક અન્ત્યબિંદુ થઈ
તારા સૂરોને
મન આશ્લેષમાં લઈ
વહાલ કરતું રહે છે
તે છતાં
તને શોધું છું હું
છાને છપને,
અંદરના મૌનમાં
તારું સઘળું સંગીત્
શાંત થયા પછી
તારી પગરજની ગંધ
મિશ્ર થયા પછી
ગુલાબની પાંદડીનું જેમ ગૌરવ વધે છે તેમ
પાર્થિવ સંઘર્ષોમા વધી રહ્યું છે
મારું આત્મગૌરવ
તારાથી ઘણેજ દૂર એવો હું
દોડી રહ્યો છું પળેપળે
ફેલાએલી બાંહો લઇને
તારી તરફ
કોણ જાણે કેટલીય ટેકરીઓ,
ખીણો ને આકાશ વિસ્તરેલાં છે
મારી ને તારી વચ્ચે
છતાં પણ એકજ વાત મનમાં કે
હું દોડી રહ્યો છું
બસ તારી તરફ
'અસલ' અમદાવાદી 