'અસલ' અમદાવાદી

હે ઈશ્વર્,

રોજ રાત થઈ
ઉતરી આવતું
ક્યું દર્દ
તારી છાતીમાં લઈ તું બેઠો છે?

એ કયું દર્દ
અવાજ વગર
અમને વીંટળાઈ વળે છે
અને અમે બ્હાવરા થઈ
ઘર તરફ દોટ મૂકીએ છીએ

અમને નિંદ્રાના પથે મૂકી જાય છે
એ અમારી અંતર્મુખતા છે કે તારી?!!

જે અમને અંધારાં સ્વપ્નોમાં ડુબોળે છે
એ તારા આંસુઓની ધારા
કઈ પ્રગાઢ ઊર્મિઓનું પરિણામ છે??

એ કયું દર્દ
તારી છાતીમાં લઈ તું બેઠો છે?!!

This entry was posted on એપ્રિલ 2, 2009 at 4:18 પી એમ(pm) and is filed under કવિતા, ગુજરાતી, Gujarati, Gujarati Poems, kavita with tags Gujarati, poetry. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.