'અસલ' અમદાવાદી

અહિં તહિં વિહરતી શબરી
અને એકઠાં થયેલાં મીઠાં બોરથી
ટેવાયેલું નામ
રામ રામ

પડખું ફેરવતાં
ખેંચાતી માળાના મણકાઓ
અને છાતીમાં ડૂબતાં જતાં
તારાઓનું ગ્રામ
રામ રામ

રાહ જુએ, પણ
કોની એ ના જાણે
આંખ ન માંગે આરામ

This entry was posted on માર્ચ 30, 2009 at 12:57 પી એમ(pm) and is filed under કવિતા, ગુજરાતી, Gujarati, Gujarati Poems, kavita, Uncategorized with tags કવિતા, બા, Gujarati, kavita, poems. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.