'અસલ' અમદાવાદી

મારૂં જૂનું ઘર

મારે જવુંતું ખૂંદવા ડૂંગરા હતો અફર્,
આવી ગયું રસ્તામાં પણ મારૂંજ જૂનું ઘર
મનમાં તરંગો જાણે મે સંઘ્યૂં કોઈ અત્તર
આવી ગયું રસ્તામાં જો મારુંજ જૂનું ઘર!

જેની દિવાલો મારા બચપણથી તરબતર
જેની સિઢીમાં મારા વર્ષોની ચઢઊતર
ડર જ્યાં હજી અજાણ્યા બાવાનો કારગર
આવી ગયું રસ્તામાં જો મારુંજ જૂનું ઘર!

હજુ યાદ છે કે રમતા ફૂટી ગયો જો કાચ
ડોશી પેલી ગાળો મંહિ સહૂની કરે કબર
એ કયાં હશે આજે એનો કોઈ નથી ઉત્તર
આવી ગયું રસ્તામાં જો મારુંજ જૂનું ઘર!

દફ્તર મુકી બાજુએ કેવી રમતાં’તા બાજી
કરતું કોઇ અંચઈ તેને ચુંટલીઓના નસ્તર
પણ થઈ જતું ત્યારે બધું થોડાકમાં સરભર,
આવી ગયું રસ્તામાં જો મારુંજ જૂનું ઘર!

નાજુક પેલી જાંબુડી તેને પાતળું આજે થડ
ઠળિયો મેં વાવ્યોતો એ કયા જાંબુની અંદર
વિજ્ઞાનમાં હશે શં કોઇ વ્યાજબી ઉત્તર??
આવી ગયું રસ્તામાં જો મારુંજ જૂનું ઘર!

હશે એ ગાય ક્યાં જે આવતી’તી બારીની પાસે
ને બેસી ચાવતી મારો સમય આ ઓટલા ની ઉપર
તેનાં બે શિંગડે જામ્યા હશે મારા સમયના થર!
આવી ગયું રસ્તામાં જો મારુંજ જૂનું ઘર!

મારી ખોવાઈ છે ચીજો ઘણી આ ઘર ની આસપાસ
અહિં ખોવાયા આનંદો ઘણા મિત્રોથી જે સભર
હું તો ઊમટીજ પડવાનો ભલે જાતો જુદે નગર
આવી ગયું રસ્તામાં જો મારુંજ જુનું ઘર

This entry was posted on માર્ચ 27, 2009 at 11:07 એ એમ (am) and is filed under કવિતા, ગુજરાતી, Gujarati, Gujarati Poems, kavita with tags કવિતા, Gujarati, poems, poetry. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.